Journalistieke afrekeningetjes op sentiment

Vrijdagmiddag, journalisten beginnen graag vroeg met een lekkere bel rode wijn en de kijker kreeg Olaf "Wenen in een veld vol zonnebloemen" Koens die een lekker potje ging zitten poetinverwijten tegen Wierd "Stelt alleen maar vragen" Duk. Het was alsof je de opluchting kon vastpakken, zo tevreden lijkt Olaf Koens dat hij eindelijk eens hardop & live tegen Wierd kan zeggen dat ie zeven, acht jaar geleden wel eens mensen aan het woord liet die niet aan de goede kant van het MH17-verhaal stonden. Want zo win je in Nederland iedere kleine oorlog: op vrijdagmiddag via Wilfred Genee een collega verwijten dat ie niet deugt (oordeel vooral zelf over de genoemde namen en stukken). Het geopolitieke narratief dat er meer dan één speler nodig is voor een strategisch schaakspel staat gelijk aan Kremlinpropaganda en in tijden van oorlog mengt dat heel lelijk met oud zeer over MH17. Ook Rob de Wijk, die in 2016 nog gillend en krijsend vooraan stond om te roepen hoe het Oekraïnereferendum een plot van Poetinvriendjes was, is nu zelf aan de beurt in NRC Brusselblad en hekelt derhalve plotseling de "emotie" in het debat. De Wijk heeft, net als Wierd overigens, een heel redelijk gelijk als ie  constateert dat de oorlog in Oekraïne in verschillende opzichten een boemerang is die onszelf recht in de bek raakt. Maar wat weten wij nou, wij zeiden dit pas in 2015. Enfin, het is zaterdag dus we gaan maar even zonnebloemolie kopen, campinggas hamsteren en peut halen - ohnee wacht, brandstof pompen is ook al putinverstehen: